Αυτή η σκέψη μου ήρθε στη μπανιέρα.ακούγοντας το συγκεκριμένο δίσκο και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας.Έτσι...
Λοιπόν.Υπάρχουν και κάποια όρια στα αυτάκια μας.Και προς τα άνω και προς τα κάτω.Εγώ κάτι τόσο ανώτερο,κάτι που να ξεπερνάει το ηλίθιο ίσως αυτό φράγμα που έχουν τα δικά μου αυτιά «προς τα πάνω»,φέτος δε ξανάκουσα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Είσαι στη Νέα Ζηλανδία.Κι έχεις μια μπάντα με industrial - no wave θέμα,με απίστευτα πνευστά συνοδεία της κιθάρας.Αυτή η μπάντα θα σε κάνει να αγαπήσεις τα πνευστά.Πρέπει να της δώσεις ένα όνομα.Κάτι που να εξηγεί το συναισθηματικό χαμό που υπόκεισαι και καταλήγεις στο girls pissing on girls pissing on...
Πόσο ευχάριστα καμένος είσαι ρε φίλε;Που σκατά με βρήκες εδώ που βρίσκομαι κρυμμένος απ΄όλο αυτό το με τη κακή έννοια παρανορμάλ σκηνικό;Γιατί δε ζω στη χώρα των ευχάριστων τρελών;
Αυτή είναι πραγματική τέχνη.Πρώτη φορά είμαι τόσο σίγουρος γι αυτό που νοιώθω για ένα δίσκο.Για φέτος την είχαν κάνει την αρχή οι Tunabunny,Savages,Nick Cave,Crime & the City Solution,DVA Damas...αλλά στη περίπτωση των GPOGP τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.Πραγματική τέχνη!
Θα μπορούσα να σπάσω καμιά γκαλερί την ώρα που φοιτητριούλες παρατηρούν μαλακισμένους πίνακες έχοντας πληρώσει είσοδο για την έκθεση κάποιου ντεμέκ καλλιτέχνη.Αλλά δεν αντέχω που θα πέσετε να με φάτε για σκοταδισμό,καταπάτηση ελευθερίας έκφρασης κλπ...ίσως παλιότερα και να το έκανα,τώρα όχι.Μεγαλώνοντας πέφτουν οι αντοχές σου στο παράλογο σ αυτό τον τελικά σκατότρελο κόσμο.
Το επόμενο που θα έσπαγα θα ήταν τα μούτρα κανενός κλώνου της Μόνικα.Έχει γεμίσει ο τόπος κλώνους της Μόνικα με θέρεμιν.
Τέλοσπάντων,επειδή είπαμε δε το χω,θα κάνω ότι περνάει απ΄το χέρι μου για να ακούσουν φίλοι αυτόν εδώ το δίσκο.Σκατίλα θα φας κι από δω αλλά τουλάχιστο εδώ θα γουστάρεις.Μη ρωτάς πως,πάτα play.
ΥΓ:Το 2011 τον αγαπημένο μου δίσκο (dark side) τον έδωσε ο Φαντασμένιος,το 2012 ο Scars,φέτος είναι η σειρά του Raggedy Man.
