βρισκόμαστε στο 1889.ο νίτσε βγαίνει από το σπίτι του.λίγο πιο πέρα ένας
αμαξάς αντιμετωπίζει πρόβλημα με το άλογο του,που αρνείται να κουνηθεί.
ο αμαξάς βγαίνει εκτός ελέγχου και αρχίζει να το μαστιγώνει.καθώς ο νίτσε
αντικρίζει τη σκηνή,απαλλάσσει το άλογο από τη βία του αφεντικού του,αγκαλιάζοντάς
το και κλαίγοντας.
ο νίτσε θα περάσει 2 μέρες σιωπηλός μέσα στο σπίτι και θα ζήσει για ακόμα
10 χρόνια με τη φροντίδα της μητέρας του και των αδερφών του.
πρόκειται για τον πρόλογο του bela tarr σ' ένα μαύρο φόντο.
από εκεί αρχίζει η αφήγηση της ζωής του αμαξά,της κόρης του και του αλόγου.
πολλές φορές αναρωτιέμαι τι χρώμα θα είχαν διάφορα συναισθήματα.ή πώς θα μύριζαν.
ο θάνατος πώς μυρίζει;κάπως έτσι θα μύριζε και η ταινία.
παντού κυριαρχεί το γκρι.όχι μόνο γιατί χρησιμοποιεί ασπρόμαυρο φιλμ,αλλά γιατί έτσι είναι όλα γύρω.γκρι.μιζέρια και τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης.σκληρή ρουτίνα.
ναι.η αλήθεια είναι ότι είναι αργό.δε μ'ένοιαξε καθόλου.και η δική μου ζωή έτσι είναι.
τόσο αργή.
η μουσική μου προκαλούσε ένα κόμπο στο λαιμό.
το άλογο.το ερώτημα είναι τι απέγινε το άλογο.έχω την αίσθηση ότι ήθελε να αυτοκτονήσει.
δεν θέλω να σκεφτώ τι απέγινε.τα πλάνα του αλόγου ήταν απίστευτα.θλίψη.
πατέρας και κόρη ζουν στο ίδιο σπίτι τη μουντή τους ζωή και όμως ο
καθένας τους ζει μόνος.καταπίνει τα συναισθήματα του μόνος.καμία αίσθηση κατανόησης
συμπάθειας,αγάπης.όλα τόσο τυπικά.
ο άνεμος.λυσσομανά σ' όλο το έργο.
περί τίνος πρόκειται επιτέλους;
κάποτε κάποιος μου είπε ότι ζω πολύ στάσιμα.είχε δίκιο.
πολύ καλή ταινία.είναι από αυτές που θα τις θυμάμαι μια ζωή.αυτό είναι σίγουρο.
αμαξάς αντιμετωπίζει πρόβλημα με το άλογο του,που αρνείται να κουνηθεί.
ο αμαξάς βγαίνει εκτός ελέγχου και αρχίζει να το μαστιγώνει.καθώς ο νίτσε
αντικρίζει τη σκηνή,απαλλάσσει το άλογο από τη βία του αφεντικού του,αγκαλιάζοντάς
το και κλαίγοντας.
ο νίτσε θα περάσει 2 μέρες σιωπηλός μέσα στο σπίτι και θα ζήσει για ακόμα
10 χρόνια με τη φροντίδα της μητέρας του και των αδερφών του.
πρόκειται για τον πρόλογο του bela tarr σ' ένα μαύρο φόντο.
από εκεί αρχίζει η αφήγηση της ζωής του αμαξά,της κόρης του και του αλόγου.
πολλές φορές αναρωτιέμαι τι χρώμα θα είχαν διάφορα συναισθήματα.ή πώς θα μύριζαν.
ο θάνατος πώς μυρίζει;κάπως έτσι θα μύριζε και η ταινία.
παντού κυριαρχεί το γκρι.όχι μόνο γιατί χρησιμοποιεί ασπρόμαυρο φιλμ,αλλά γιατί έτσι είναι όλα γύρω.γκρι.μιζέρια και τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης.σκληρή ρουτίνα.
ναι.η αλήθεια είναι ότι είναι αργό.δε μ'ένοιαξε καθόλου.και η δική μου ζωή έτσι είναι.
τόσο αργή.
η μουσική μου προκαλούσε ένα κόμπο στο λαιμό.
το άλογο.το ερώτημα είναι τι απέγινε το άλογο.έχω την αίσθηση ότι ήθελε να αυτοκτονήσει.
δεν θέλω να σκεφτώ τι απέγινε.τα πλάνα του αλόγου ήταν απίστευτα.θλίψη.
πατέρας και κόρη ζουν στο ίδιο σπίτι τη μουντή τους ζωή και όμως ο
καθένας τους ζει μόνος.καταπίνει τα συναισθήματα του μόνος.καμία αίσθηση κατανόησης
συμπάθειας,αγάπης.όλα τόσο τυπικά.
ο άνεμος.λυσσομανά σ' όλο το έργο.
περί τίνος πρόκειται επιτέλους;
κάποτε κάποιος μου είπε ότι ζω πολύ στάσιμα.είχε δίκιο.
πολύ καλή ταινία.είναι από αυτές που θα τις θυμάμαι μια ζωή.αυτό είναι σίγουρο.
- airbag
ΥΣ:Μ αυτή την ανάρτηση εγκαινιάζω μία ακόμα στήλη στο blog.Θα προσπαθήσω να προτείνω μερικές ταινίες σε σας και τον εαυτό μου.Να σημειώσω ότι δε το έχω πολύ με το σινεμά.Το υλικό για την ανάρτηση λοιπόν το παίρνω από την "airbag" (η οποία αρνείται πεισματικά να κάνει το δικό της προφίλ στο blogger και πολύ περισσότερο το δικό της blog).Την ευχαριστώ πολύ για όλα...
Trailer
2 σχόλια:
Ωραίο κείμενο. Δεν την έχω δει την ταινία, αλλά σίγουρα θα το κάνω. Πάντα ασχολούμαι με έργα, είτε στη μουσική είτε στο σινεμά, τα οποία κάποιος λέει ότι θα τον συντροφεύουν μια ζωή. Στηρίζω με τα χίλια πάντως αυτήν τη νέα στήλη.
Ευχαριστώ για το support.Το κείμενο και η πρόταση είναι της "Airbag".Κι όσες αναρτήσεις με θέμα το σινεμά θέλει να ακολουθήσουν από δω και πέρα.
Δημοσίευση σχολίου