μου κατέβει κάτι να γράψω.Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που έχω τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο και τόση λίγη έμπνευση.Κι αυτός ο ενάμιση μήνας αποχής από το blog και κάθε μορφής συγγραφική απόπειρα, μάλλον κακό μου έκανε.
Ξέρεις τί είναι ενάμιση μήνας;Πόσες φορές φτάνεις στα όρια σου μέσα σε ενάμιση μήνα;Πραγματικά δε μπορώ να μετρήσω τις στιγμές,που γύριζα από ξενύχτι,αγανακτισμένος με τη ζωή μου και τη ζωή των άλλων,μετέωρος ανάμεσα στο "μπορώ" και το "πρέπει"...
"Θα τα γράψω στο blog" σκεφτόμουν. Πραγματικές εκρήξεις αυτοκριτικής... πραγματική διάθεση κραξίματος.Προς όλες τις πλευρές ρε.Ενάμιση μήνας!Και κουραζόμουν τόσο πολύ από τη σκέψη.Και καταλάγιαζε ο θυμός.Κι έλεγα ας παίξω ένα ποκεράκι κι ας τη πέσω.Από αύριο αλλάζουν όλα.Και ήταν τόσο δυνατά όλα μέσα μου που νόμιζα ότι η ένταση και η δύναμη της σκέψης μου,νίκησαν το κακό.Και μπαμ για ύπνο.Και το μεσημέρι κενό.Καμία αίσθηση ανακούφισης.Και το βράδυ μια από τα ίδια.Ενάμιση μήνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου