Παιδικοί Ήρωες
Όταν ήμουν μικρός είχα σκαλώσει τρελά με το Ζορό.Θυμάμαι τη γνωριμία μου μαζί του μέσα από μια ασπρόμαυρη γερμανική τηλεόραση που είχαν οι δικοί μου την εποχή που κοιμόμουνα πάνω σε τέσσερα τελάρα,που στήριζαν μια ξύλινη παλιά πόρτα για κρεββάτι.Φόραγα τη μάσκα του και μιμούμενος το μασκοφόρο εκδικητή τιμωρούσα τους κακούς,όπως ακριβώς κι εκείνος έκανε.Αντάλλαζα φευγαλέα ερωτικά βλέμματα με κείνη και καβάλαγα το άλογό μου με στυλ,λίγο πριν χαθώ στα σκοτάδια.
Πάει καιρός από τότε και είχα ξεχάσει το φίλο μου.Το κρεβάτι μου έχει ανατομικό στρώμα και η τηλεόρασή μου είναι μια καινούργια plasma,εννοείται έγχρωμη!Και δεν έχω μανία πια με τους κακούς.Συμφιλιώθηκα μαζί τους.Με τα χρόνια ανακάλυψα πως τελικά δεν ήταν και τόσο κακοί.Τη δουλειά τους κάνουν κι αυτοί όπως και τόσοι άλλοι.Μπορώ να πω ότι κατα διαστήματα κάνουμε και παρεούλα.Όσο για κείνη,τα βλέμματά μας έχουν να διασταυρωθούν τόσο καιρό που αρχίζω να ξεχνώ το πρόσωπό της.
Χρειάστηκε να πέσει στα χέρια μου λοιπόν μια φωτογραφία για να θυμηθώ το φίλο μου.Είμαι δεν είμαι δέκα ετών,ανεβασμένος στο καναπέ,φοράω τη στολή του (απόκριες θαρρώ),με το αριστερό χέρι στη μέση και το δεξί να κρατά καλά στη χούφτα του ένα πλαστικό ξίφος που ξεσκίζει τον αέρα,πρώτα στα δύο,μετά στα τέσσερα κ.ο.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου