Η αλήθεια είναι πως έχω γαμήσει για τα καλά τον οργανισμό μου.Το χω πει ξανά και στο παρελθόν.Όχι πως έκανα τις απόλυτες καταχρήσεις. Κι έκανα και δεν έκανα.Θα μπορούσα να μη ζω.Απ την άλλη παίζει κόσμος που στα 28 του είναι στο μάξιμουμ της φάσης του.Συνεχίζει τα ναρκωτικά κανονικά και με το νόμο και στο αίμα του ταυτόχρονα το ποσοστό αλκοόλ είναι σοκαριστικό 24 ώρες το 24ωρο.
Νοιώθω λοιπόν πως το κορμάκι μου τα φτυσε.Βασικά με είχε προειδοποιήσει πριν από κάποια χρόνια,εκείνο το βράδυ που μαζί με αλκοόλ και βλέννα ξέρναγα αίμα απ το στομάχι μου.Αηδία ε;Φαντάσου να το βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια.Μετά άλλαξε η φάση...
Αθήνα.Φώτα,κόσμος,χαμός.Τότε που στελέχωνα μία από τις καλύτερες επιχειρήσεις στο είδος της (έχει κλείσει πια).12 ώρες στη δουλειά.Έκοψα τα ναρκωτικά.Δε γινόταν να παίρνω πια.Έπρεπε να αποδείξω ότι είμαι ικανός να τα καταφέρω.12 ώρες το μυαλό και το κορμί μου σε 100% λειτουργία.Έκανα πράγματα που τώρα πια αναγνωρίζω πως ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου.Εντελώς όμως.Θα σου πω και το ποσό.1300 ευρώ κατέληξα να παίρνω.Τόσο κοστολογήθηκε η προσφορά μου στην εταιρία.Θυμάμαι το τηλεφώνημα μιας φίλης μου.«Σε είδα στο δρόμο»,μου είπε,«Γιώργο;Κόψε τα ναρκωτικά.Δε σε έχω δει ποτέ χειρότερα».Να σημειωθεί ότι είχα να πιω τσιγάρο δυο χρόνια ε...
Μετά μου προτάθηκε να μανατζάρω ένα άλλο μαγαζί,παρόμοιο σε μέγεθος,για περίπου τα ίδια λεφτά.Κάπου εκεί,για πρώτη φορά στη ζωή μου,κάτι λειτούργησε επιτέλους μέσα μου.Επέστρεψα στην επαρχία.
Λίγα χρόνια μετά αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν δεν έκανα ποτέ αυτό το διάλειμμα των δυο χρόνων.Στη μεγαλούπολη.Αν δε γινόμουν «μάνατζερ» (που μουτζώνω ρε πούστη;;;).Θα χα καεί από τη κρεπάλη η θα χα ακόμη την υγειά μου ρε γαμώτο;
ΥΓ: Το δισκάκι είναι πάσα της airbag.
