Radiohead - King of Limbs

 Ο Charlie δεν είναι το σκυλί της κοπέλας μου.Είναι ένας κοντοκουρεμένος και αξύριστος τύπος,λίγο πριν τα 30.Αγαπάει πολύ τη μουσική και το ραδιόφωνο,ενώ παράλληλα σε δύσκολους καιρούς δουλεύει νύχτα.Όπως είπα και πριν αγαπάει πολύ τη μουσική.Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αμοίβεται από κανένα από τα δυο ραδιόφωνα που συμμετέχει ως παραγωγός.Ούτε κι από τα εκάστοτε djλίκια στα μαγαζιά.

 O Charlie είναι περήφανος άνθρωπος.Κάποιοι λένε πως θα προτιμούσε να πεινάσει αρκετά από το να μπλέξει τη μουσική του με χρήματα.Όταν δεν αμοίβεσαι λέει,έχεις το δικαίωμα να παίζεις αυτά που θες εσύ κι όχι το κοινό η οι εργοδότες σου.Και γουστάρει πολύ τη φάση του στο κομμάτι αυτό.
 Απλά από ένα σημείο και έπειτα,άρχισε να αναρωτιέται ποια είναι η παρακαταθήκη του για το μέλλον.Δε θυμάται από πότε άρχισε να τον νοιάζει το μέλλον του και η ζωή του,αλλά είναι σίγουρος πως σπαταλάει πολύ ενέργεια για ένα τίποτα.Δε μιλώ για τη μουσική αλλά για τη βραδινή του δουλειά.Τρομοκρατημένος έσβησε το τσιγάρο του βιαστικά.Κοίταξε το ρολόι του.Δέκα παρά τέταρτο...Σε λίγο πιάνει δουλειά σ ένα από τα bar της μεγαλούπολης.
 Νοκ νοκ...χτύπησε η πόρτα.Άνοιξε βιαστικά.Είναι ο Thom,ο ένοικος του απέναντι διαμερίσματος.




-Καλησπέρα Charlie.
-Καλώς το γείτονα...
-Ενοχλώ;
-Όχι.Απλά σε πολύ λίγο πρέπει να φύγω για δουλειά.
-Περίφημα...Ξέρεις Charlie,δε θα σε απασχολήσω για πολύ,απλά αντιμετωπίζω κάποια οικονομικά προβλήματα αυτή την εποχή και αναρωτιόμουν αν παίζει καμιά δουλειά προσωρινά στο barάκι που δουλεύεις και για μένα.
-Thom;Εσύ οικονομικό πρόβλημα;Από πότε;
 Ο Thom ήταν ένας 40άρης γκριζομάλλης ζωγράφος στο επάγγελμα.Παλιά είχε φοβερή έμπνευση και ζωγράφισε πίνακες που θα μείνουν στην ιστορία.Συνεργαζόταν με τις μεγαλύτερες gallery της πόλης και ήταν ένα από τα πιο hot ονόματα καλλιτεχνών στη φάση του.Οι πίνακές του στοίχιζαν από 5.000 ο καθένας (μιλάμε για τον πιο φτηνό).
 Κοίταξε το ξύλινο πάτωμα λες και έψαχνε να βρει λίγο κουράγιο στις χαραμάδες,ακριβώς εκεί που ενώνουν τα δυο ξύλα.

-Δεν έχω έμπνευση Charlie.Οι πίνακες μου πια δε μου εξασφαλίζουν ούτε το νοίκι.Κανείς δε μασάει πια όταν πουλάω τρέλα...τη τρέλα του καλλιτέχνη... ξέρεις. Κάποτε στοιχημάτιζα ότι από το σημείο που έγινα τόσο γνωστός και αποδεκτός και μια κουτσουλιά να ζωγράφιζα θα θεωρούνταν ΤΕΧΝΗ.Tα γεγονότα όμως διαψεύδουν.Το τελευταίο μου έργο King Of Limbs χαρακτηρίζεται εντελώς ανέμπνευστο από το κοινό μου.Και δεν υπάρχουν πια στην αγορά οι κλασσικοί νεόπλουτοι να το αγοράσουν σε καλή τιμή.Μόνο κάτι καλοί φίλοι από τα παλιά δείξαν ένα κάποιο ενδιαφέρον,αλλά τελικά μου μίλησαν έξω από τα δόντια."Thom,προσπαθήσαμε πολύ να αγαπήσουμε το πίνακά σου...δε φαντάζεσαι πόσο...αλλά μα τη Παναγία τη σαρανταποδαρούσα άλλαξε επάγγελμα φίλε μου...Είναι τουλάχιστο απαίσιος.Θα μπορούσε ίσως να τον ζωγραφίσει κι ένα μωρό παιδί.".
-Κατάλαβα...Λοιπόν φίλε μου μη στεναχωριέσαι.Θα μιλήσω στον ιδιοκτήτη απόψε.Θα δω τι μπορώ να κάνω.
-Charlie;
-Έλα;

-Κάτι τελευταίο...Φχαριστώ πολύ που άκουσες το πρόβλημά μου.
-Έλα σώπα γείτονα.Γι αυτό είναι οι φίλοι.
 Έκλεισε τη πόρτα και προσπάθησε να ξεχάσει γρήγορα όσα άκουσε.Ήταν κρυφός θαυμαστής του Thom χρόνια ολόκληρα και με το τρόπο του τον υποστήριζε σε ότι κι αν έκανε.Όμως είναι γεγονός πως ο καινούργιος πίνακας όσο κι αν προσπάθησε για το αντίθετο του φαινόταν κι αυτουνού απαίσιος.
-Γαμώτο,σκέφτηκε.Περίμενα πως και πως να πάρω κουράγιο απ αυτό τον άνθρωπο.Φτάσαμε στο σημείο να του δίνω εγώ...Σκατά...


ΥΣ: Εντάξει...μεγάλο respect στους Radiohead αλλά ... μου λείπουν πολύ.

• GET IT