δεν είναι καλά και να ταξιδεύει με φτηνό μεταφορικό μέσο όπου έχει καλοκαίρι.Μέχρι να σιχαθεί τον ήλιο και τις γκόμενες στη παραλία.Όσα χρόνια και να του πάρει.Να μην αγχώνεται για το πρωινό ξύπνημα και να γράφει διηγήματα για παιδιά.
Θα θελε να παίζει μπροστά σε χαρούμενο κοινό,αλλά και να βρει τρόπο να καταπολεμήσει αυτή την υπεραισιοδοξία του για τα πάντα.Να κρατάει τις ισορροπίες.Να δίνει στη μουσική του ματζόρε ακόρντα και να ζωγραφίζει σκοτεινούς ήλιους και λοιπά νεκρά αστέρια έτσι για να στανιάρει λίγο.Είπαμε...η απόλυτη ευτυχία είναι ανέφικτη.Θα πρέπει να κρατάει το balance στο επιθυμητό επίπεδο ανάμεσα σε κιθάρα και πινέλο.Θα θελε να μη τελειώσει ποτέ αυτή η ανάρτηση.Κι αν τελειώσει να βρει τη δύναμη να περάσει στην επόμενη.Τώρα που συνήθισε να υποδέχεται τη κάθε έμπνευση όπως ο γιατρός τους ασθενείς του.
ΥΓ: Το δισκάκι τα σπάει!
ΥΓ2:Simon thanks for the pic.Sorry for using greek language @ my posts.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου