Το 2011 δεν είναι χρονιά για όνειρα. Κλείνει τα 28 του και παλεύει ακόμα να αναρριχηθεί στις πιο απόμακρες πλαγιές της καθημερινότητάς του. Κάνει τον απολογισμό του.
Τί σκατά άλλαξε από τα 15;Πέρα από το μίσος για τον εαυτό του, που καθημερινά μεγαλώνει. Καθημερινά σιχαίνεται όλο και πιο πολύ το τρόπο που γράφει και μιλάει, δε βρίσκει το λόγο που η απάντηση στη φράση "ο χθεσινός καφές ήταν απαίσιος...αυτή τη φορά δώσε βάση...ένα φρέντο καπουτσίνο με έξτρα αφρόγαλα και δύο ζαχαρίνες." ,δεν είναι "Πες τρείς φορές "όμο"..παρ' τ' αρχίδια μου και δρόμο".
Τί σκατά άλλαξε από τα 15;Πέρα από το μίσος για τον εαυτό του, που καθημερινά μεγαλώνει. Καθημερινά σιχαίνεται όλο και πιο πολύ το τρόπο που γράφει και μιλάει, δε βρίσκει το λόγο που η απάντηση στη φράση "ο χθεσινός καφές ήταν απαίσιος...αυτή τη φορά δώσε βάση...ένα φρέντο καπουτσίνο με έξτρα αφρόγαλα και δύο ζαχαρίνες." ,δεν είναι "Πες τρείς φορές "όμο"..παρ' τ' αρχίδια μου και δρόμο".
Το 2011 δεν είναι χρονιά για όνειρα. Δεν υπάρχει τόπος για άλλη οργή. Δε πάει άλλο. Αυτή τη φορά το εννοεί. Δε φαντάστηκε ποτέ του ότι θα έφτανε σ αυτό το σημείο. Ποτέ δεν έπαψε να ζει κάνοντας όνειρα. Όσο δύσκολες κι αν ήταν οι συνθήκες. Όσο κι αν πάντα του έλειπαν οι καλοί συνοδοιπόροι. Νοιώθει εγκλωβισμένος στα χαμηλά. Όσο ποτέ άλλοτε. Κι αυτή τη φορά είναι περίπου μόνος. Την ώρα που αυτός βιώνει το δικό του πολικό ψύχος...όλοι οι υπόλοιποι μοιάζει να καίγονται στο κατακαλόκαιρο…
ΥΓ:Τέταρτο προσωπικό άλπουμ για το 1/4 των Sonic Youth.Αν μη τι άλλο χρήσιμο δισκάκι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου