Κάποτε θα ταξιδεύουμε νύχτα,με το παράθυρο μισάνοιχτο.
Θα καπνίζουμε
και θα μιλάμε για το μέλλον.
Θα κάνουμε όνειρα που δε θα μοιάζουν με τα όνειρα των άλλων και θα κοιταζόμαστε με ένταση και "θέλω" στα μάτια.
Θα δυναμώνουμε το ραδιόφωνο όχι για να ακούσουμε τις σημερινές ειδήσεις...ούτε το μποτιλιάρισμα στους δρόμους.
Όλοι οι δρόμοι θα μας ανήκουν ολοκληρωτικά.
Κάποτε θα βομβαρδίζουμε τα αστέρια με επιθυμίες,τα βουνά με αγάπη...
Θα γυρίζουμε το γαλαξία με μαγικά χαλιά και θα πίνουμε τσίπουρα με Αρειανούς.
Θα ξαναγεννήσουμε τους Ινδιάνους στο Μεξικό,κι εκείνοι θα στήσουν τις σκηνές τους ως τη Wall St.
Θα κάνουμε την ανάγκη μας στο προεδρικό μέγαρο και θα κάνουμε αλλαγή(;) χρήσης στα άλλα μέγαρα...της αστυνομίας...θα εκτρέφουμε γουρούνια.
Κάποτε ο χρόνος από εχθρός θα γίνει σύμμαχος
Και οι τράπεζες παιδότοποι...
Θα αναστήσουμε τα νεκρά μας όνειρα...είπαμε
Θα πάψουμε να κάνουμε πόλεμο στο όνομα της αγάπης.
Κάποτε...
ΥΣ (από "άποψη"): Οι μέρες τις αφθονίας σας είναι μετρημένες.Τα λουλούδια σύντομα θα αντικαταστήσουν τις πέτρες στα χέρια μας.Γιατί για μας μια πέτρα για τον εχθρό είναι ανθοδέσμη λουλούδια για τα παιδιά μας.
ΥΣ (μέρος δεύτερο): Το μπλογκάκι ίσως κλείσει.Δεν αντέχω άλλο να μιλάω για τέχνη σα να μη συμβαίνει τίποτα σ αυτό το μπουρδέλο.Εξ άλλου η τέχνη μιας παρακμάζουσας κοινωνίας πρέπει να αντανακλά τη παρακμή της...αν θέλει να είναι ειλικρινής.Δε θυμάμαι και ποιος το είπε ρε.
My Space
2 σχόλια:
Μου φαίνεται πως στο πιο πάνω ποίημα περιγράφεις τον παράδεισο, γιατί μόνο εκεί μπορούν να υπάρξουν όλες οι ουτοπίες της επαναστάσεις, και αυτό ακόμη που λέει ο Σαββόπουλος 'ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά' γιατί ο Θεός δεν ήταν ποτέ δικαιοσύνη (ούτε θα είναι κι ας μη μας αρέσει)
Πες το όπως θες.παράδεισο...κόλαση...αυτή η ουτοπία της επανάστασης τέλοσπάντων.Για να είναι ο Θεός κάτι,πρέπει να του αναγνωρίζεις ότι υπάρχει.Δε λέω δεν υπάρχει κι αν ποτέ τον ανταμώνω δεν ασχολούμαι με το κύριο... :)
Δημοσίευση σχολίου