Obits - Moody, Standard and Poor

 Έχω βαρεθεί.Να μη μπορείς να καταλάβεις πως η εμμονή με το παρελθόν ξεκοιλιάζει το σήμερα.Και δεν αφήνει περιθώριο στη τέχνη για τίποτα καλύτερο.Είναι τραγικό να διαπιστώνεις πως δεν είμαστε πια δημιουργικοί γιατί μένουμε στο παρελθόν.Είναι εντυπωσιακή η πτώση της πίστης μας στο σήμερα.Το σήμερα κλονίζεται ρε!Το τώρα γαμιέται ασύστολα με τα ψυχολογικά μας αναθέματα!Δείξτε σεβασμό στη σύγχρονη δημιουργικότητα ρε!Άπληστα καθάρματα!
 Παιδεία ρε...παιδεία ακρόασης δεν έχουμε.Ειδικά στη μουσική.Εκεί που μπορείς μεν να χρησιμοποιήσεις το παρελθόν σαν οδηγό για το σήμερα.Στη διαφορετική περίπτωση το χθες είναι για τις συντηρητικές δυνάμεις.Το ίδιο και το μέλλον.Ειδικά αν γκρινιάζεις για ένα "καλύτερο" μέλλον.Αν έχεις σκοπό να θυσιάσεις το παρόν για το πριν η και το μετά, είσαι σε κακό δρόμο.Σε πολύ κακό.Και μη μου πεις δεν είμαι οραματιστής ρε...Μη μου πεις ότι δε θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν σε διαφορετικό μπουρδέλο από το σημερινό.Θα το θέσω αλλιώς...
 Όταν κολλάς στο παρελθόν γαμάς το τώρα και το μετά.Γίνεσαι αντιδημιουργικός.Ανακυκλώνεσαι...
 Όταν κολλάς στο μέλλον,δε κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις.Γιατί το μετά αλλάζει κάνοντας πράγματα στο τώρα (που είναι γαμημένο αν έχεις κολλήσει στο πριν)...
 φφφφφφ...
Ωραίο το δισκάκι...