Σου είπα
-Χαθήκαμε
Και μου είπες
-Όλα είναι ακόμα εδώ
τα βράδια που κουλουριάζομαι σα γάτα και αγκαλιάζω σφιχτά τα μαξιλάρια μου
κι αναρωτιέμαι πόσο μακριά είναι ο ήλιος
κι αν μου κάνει καλό
να περιμένω μια μοναδική ηλιαχτίδα
να μου φτιάξει το πρωινό
να μου σερβίρει καφέ και κρουασάν
εκεί στο ίδιο μέρος
κουλουριασμένη να με βρει
να πετάξω πέρα τα μαξιλάρια
πέρα από τα πέρα μέρη
και να σκάσω ένα άπειρο χαμόγελο
πιο άπειρο κι απ το άπειρο του σύμπαντος
και να λουστώ το φως του
και να με πείσει
ότι το επόμενο βράδυ
θα κάνω δύο όνειρα μπροστά και κανένα πίσω
Και να μην αναρωτιέμαι ποτέ πια
και να πάψω να αμφισβητώ τις προθέσεις του
να μη κλείνω τα αυτιά μου στις μουσικές του
να μην ενοχλούμε από τα σκληρά του γένια
και να μη ριψοκινδυνεύω όταν χαίρομαι
η χαρά δεν είναι τζόγος ρε
δεν είναι
κι ο καπνός στο δωμάτιο μου
και τα σπασμένα μπουκάλια
η ανάγκη να αποκτήσουν διάρκεια οι νότες
να κλείσουν όλες τις ρωγμές στα σπασμένα μάρμαρα της σκάλας.
2 σχόλια:
μου άρεσε, είναι δικό σου;
ναι ρε.όπου δεν αναφέρω ότι είναι αλλουνού είναι δικό κου.Θα κατέβεις για μπύρα;
Δημοσίευση σχολίου