Με είπε "αγάπη μου",και για ένα κλάσμα δευτερολέπτου η παλάμη της άγγιξε τη δικιά μου.Δε κράτησε πολύ.Δε ξέρω πόσο αλλά νιώθω πως δεν ήταν για πολύ.Η μορφή της άρχισε να γίνεται μπλε υγρός(!) καπνός.Ύστερα από πολύ λίγο όλα έμοιαζαν με κάποιο παραμύθι,την ιστορία του Αλαντίν.Τα πόδια της δεν υπήρχαν πια,είχε αυτό το μπλε καπνό για πόδια.Έμοιαζε με τζίνι που εμφανίστηκε απ αυτό το μαύρο σκοτεινό τούνελ.
Το τούνελ σταμάτησε να τη τραβάει μακριά μου.Εκείνη με ανατριχιαστικά βαθύ βλέμμα με κοίταξε και είπε:"Είμαι εδώ.Πες μου και τις υπόλοιπες δύο ευχές σου μωρό μου".
Η δε θυμάμαι τη συνέχεια,η ξύπνησα...
ΥΓ:Μιλάμε για ένα από τα δισκάκια της χρονιάς.Το έβαλα χτές το πρωί λίγο πριν με πάρει ο ύπνος.Δε ξέρω αν θα δεις τη Beth Gibbons και συ (σου το απεύχομαι) αλλά δώσε σοβαρή βάση...
Still Corners - Creatures of an Hour by subpop
4 σχόλια:
einai o diskos tis xronias indeed.
Den exo logia gia auto ton disko.
apla ton agapw.
Δισκάρα.Είχε πέσει το ep τους στα χέρια μου πέρυσι και το χα ξεσκίσει (endless summer).Για κάποιο λόγο τελικά το διέγραψα.Τελικά με το lp αποφάσισα ότι το χουν...αμα ακούς και πολύ μουσική μπουκώνεις ξερω γω
Μεγάλος δίσκος. Πολύ μεγάλος. Ό,τι πρέπει για λιώσιμο μαζί του τις μικρές ώρες. Η καλύτερή μου δηλαδή...
χμμμ, τελικά μόνο εγώ δεν ψήθηκα με το δίσκο;
Δημοσίευση σχολίου