Ο Γουίλιαμ παρατηρούσε απ το παράθυρό του τη πυκνή βροχή που έδερνε με βία το πεζοδρόμιο.Αγκάλιασε τον εαυτό του με μια κίνηση σταυρώματος των χεριών και με την αυτοπεποίθησή στο ναδίρ άρχισε να σφυρίζει ένα σκοπό που του θύμιζε τη ζωή του μωρό παιδί.
Χαμογελαστά πρόσωπα,θλιμμένα μάτια,απίστευτες εναλλαγές διαθέσεων.Και σήμερα,οι διαθέσεις και τα συναισθήματα βγάζουν γλώσσα στη κάθε του ανάγκη.Πασαλείβουν το ιδρωμένο του τζάμι και γεμίζουν την άδεια του καρδιά με ανησυχία.Οι ταχυκαρδίες απομακρύνουν τα πάντα.Εστιάζει στη βροχή.Μέσα απ΄όλες αυτές τις θολές γκριμάτσες στο γαμημένο παράθυρο.Ακούει τη καρδιά του να χτυπάει,τη βροχή που μαστιγώνει τα πεζοδρόμια.
"Έλα αγόρι μου,πιάσ΄το νόημα"...
Αγοράζει στον εαυτό του μια ελπίδα,τη πουλάει όσο όσο στα σύννεφα.Ουσιαστικά την ανταλλάζει με τη πίστη.Σε λίγη ώρα θα αντικαταστήσει τη πίστη με αγάπη και την αγάπη με τίποτα.Και θα μείνει πάλι άδειος απ΄όλα εκτός από το γαμημένο σάπιο ενοχλητικό και ρητορικό ερώτημα...
"Μωρό μου,πιάσ΄το νόημα...τι πάει να πει;"...
5 σχόλια:
όμως για πες τελικά, σου άρεσε;
δυστυχώς η ευτυχώς δισκάκια που ανεβαίνουν σ αυτό εδώ το blog μου αρέσουν.Και ποιος είμαι εγώ που θα κράξω;Εξαιρούνται οι Radiohead που αν και η αγαπημένη μου μπάντα νομίζω βγάλαν τρελή μαλακία φέτος.Γι αυτό και τους έκραξα.
Το δισκάκι ναι μ αρέσει.Είναι true και έχει και καρδιά ρε...
call me soulless, call me whatever you want but I really can't listen to this music . ups :)
@Nadsat εσένα θα σε φτιάξω στο επόμενο post ;)
έχει κι αυτή τη φωνάρα ο τύπος, που ακόμη κι από τον τηλεφωνικό κατάλογο να διαβάζει, ακούγεται βαρύ και σημαντικό. όμως ναι, μοιάζει αληθινός :-)
Δημοσίευση σχολίου