Coasting - You're Never Going Back (2011)

Γαμημένο ημερολόγιο,

 Είμαι στην Αθήνα.Εδώ και δυο τρεις μέρες.Το κεφάλι μου πάει να σπάσει από το βήχα το πυρετό και τα απανωτά τσιγάρα.Απολαμβάνω όμως την άριστη φιλοξενία ενός πολύ καλού φίλου.
 Πριν λίγο βγήκα μια βόλτα ως το Άττικα για να πάω ένα μπουκαλάκι νερό στη κοπέλα μου.Εξακολουθεί να είναι τόσο ηλίθια και να μη σηκώνει τα λεφτά της από τη τράπεζα ούτε καν για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της.Ίσως ήθελε απλά να με δει.Η κοπέλα μου...Για μένα πάντως δεν ήταν εύκολο πράγμα να κάνω αυτή τη κίνηση.Ντύθηκα σα κρεμμύδι,είπα καλησπέρα στη γριά που πέτυχα στο ασανσέρ της πολυκατοικίας.Μέσα στο ασανσέρ μ έπιασε βήχας.Βγήκα βρίζοντας.Περπάτησα για δυο λεπτά και μπήκα στο μετρό.Στάση Συγγρού - Φιξ.Κατέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά σα κάτι να με κυνηγούσε.Έβγαλα τα ψιλά από τη τσέπη κι έκανα περίπου άλλα δυο λεπτά να βγάλω εισιτήριο.Κατέβηκα τις κυλιόμενες σκάλες βρίζοντας.Άλλα δυο λεπτά για να ρθει ο συρμός.Δε κοίταγα τίποτα.Πουθενά.Αδιάφορα όλα.Ο συρμός έφτασε τσιρίζοντας και μ έκανε να ανατριχιάσω.Μπήκα μέσα και στη διαδρομή Φιξ-Ακρόπολη ένιωσα μια κλειστοφοβία.Ένιωσα να με πλακώνει όλο το γαμημένο τσιμέντο που σκεπάζει το μετρό.Αποφάσισα να κατέβω Ακρόπολη.Περπάτησα 15 λεπτά μες το κρύο μέχρι Σύνταγμα.Κρύωνα αλλά δε με πλάκωνε κανένα τσιμέντο και δε με ανατρίχιαζε κανένας θόρυβος.1-0.Πρώτη νίκη για σήμερα.Πρώτη νίκη μετά από καιρό.Φτιάξε τα πράγματα στη ζωή σου όπως εσύ θες.Διαχείριση θέλει...
 Περπάτησα το πεζόδρομο έξω από το Μ. Βρετάνια. Προσπέρασα κινέζους μικροπωλητές κι αγόρασα βότανα από μια γριά με σάπια δόντια και μαντήλι.Μ αρέσουν οι γριές με το μαντήλι.Μου εξάπτουν τη φαντασία οι ζωές που δεν έζησαν.Άρχισα να έχω μια κάποια επικοινωνία με τους γύρω μου.Άρχισα να κολακεύομαι από ανθρώπινα βλέμματα.Συμμετείχα στο πάρτι!Μια κοπελιά μου φάνηκε πως χαμογέλασε στο περίπτερο έξω από το Zonar's.Πήρα ένα μπουκαλάκι νερό.Περπάτησα κατά μήκος του Zonar's ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους θαμώνες του.Το μάτι μου έπεσε σε μια παρέα από τρεις γυναίκες.50άρες.Υψηλή κοινωνία.Πολύ υψηλή.10 ευρώ ο καπουτσίνο.Ίσως και 12.Τις είδα να με κοιτάζουν με κείνο το βλέμμα το απαξιωτικό.«Ο αλήτης ο αξύριστος με το σκισμένο απ τα πατήματα τζιν».Συμπλήρωσα αυτό το βλέμμα προσθέτοντας με το μυαλό μου τη φράση «μακάρι να με έβαζε στο κρεββάτι και να μου δινε να καταλάβω όλη νύχτα».Αποστειρωμένα μουνιά,αν με πιάνεις.Αγάμητα σε φάση βολεύτηκα με τη βιτρίνα που έχω για σύντροφο εδώ και πολλά χρόνια.Ο κόλπος μου είναι σχεδόν κλειστός και τα σεντόνια μου σκισμένα από δαγκωματιές τις νύχτες που δεν αντέχω άλλο.Τις νύχτες.Γιατί το πρωί έχει ψώνια και καφέ στο Zonar's είπαμε.
 Έφτασα στην είσοδο του πολυκαταστήματος.Πέρασα τις μεταλλικές στήλες που έχουν για έλεγχο κι ανέβηκα τα μαρμάρινα σκαλιά.Έκλεισα τα μάτια για να αποφύγω τη ζαλάδα από το γυάλισμα των φώτων στο μάρμαρο.Μπήκα στο ασανσέρ.Εγώ και δυο λακέδες.Δεν είπα καλησπέρα.Δε χάρισα ούτε ένα χαμόγελο.Άρχισα να βήχω όχι από το κρύωμα.Μάλλον από αλλεργία στα κουστούμια...3ος όροφος.Μόδα ,τζινς,κάσουαλ αρμάνι τζινς,ριπλέι,τακέσι κουροσάβα.... ζαλάδες. Φώτα...ζευγάρια παντού.Πωλήτριες.Πωλητές.Γκέι υπεύθυνοι ορόφου.Σαπίλα.Κυριλέ σαπίλα.Έφτασα στη δικιά μου.Δε τη φίλησα καν.Παρακολουθείται το κόρνερ με κάμερες.Της άφησα το νερό.Της έδωσα και κάτι ψιλά που τα δέχτηκε τελικά με δυσκολία.Έκανα να φύγω.Άρχισα σχεδόν να τρέχω.Αν είχε «γύρισμα» θα ήμουν ο πρωταγωνιστής.Κατέβηκα τις σκάλες αυτή τη φορά.Πέρασα από τα οπτικά και μετά από τα καλλυντικά.Βγαίνοντας ένιωσα μια ανακούφιση από το παγωμένο αέρα.Περπάτησα την αντίστροφη διαδρομή.Κοίταξα πάλι το Zonar's.Το φαντάστηκα να καίγεται.Μπήκα στο μετρό στο Σύνταγμα.Το τσιμέντο άρχισε να με πλακώνει και πάλι.Διασταύρωσα το βλέμμα μου με πολλούς περαστικούς.Ένας απ αυτούς με κοίταγε με επιμονή αλλά πέρασε δίπλα μου και χάθηκε.Πήρα το συρμό.Στο βαγόνι κοίταγα επίμονα μια φοιτήτρια.Μου χαμογέλασε νομίζω.Να ναι καλά γιατί ξέχασα για λίγο το τσιμέντο.Αυτή τη φορά έφτασα Φιξ.Βγαίνοντας εγώ από τη μία πόρτα του βαγονιού κι αυτή από την άλλη έπεσε πάνω μου.Κατά λάθος μάλλον.Δεν ανέβηκε από τις κυλιόμενες.Άρχισε να τρέχει τις κανονικές σκάλες.Και γω πίσω της.Με αργό ρυθμό όμως.Δε τη κυνήγησα.Δε τη ξανάδα ποτέ.Κι άλλη νίκη.Έγραψε 2-0 σήμερα.Κι αποφάσισα να γράφω ημερολόγιο.Μόνο όποτε σημειώνω νίκες όμως.
 ΥΓ:Μιλάμε για γγγγγγγγγγγγγαμώ τα δισκάκια...