True Widow - As High As The Highest Heavens And From The Center To The Circumference Of The Earth

 Θα προτιμούσα να μη το μάθαινες ποτέ.Όχι όχι δεν έπρεπε να κρυφοκοιτάξεις.Σου έχω πει να μην ανησυχείς για τους θορύβους ούτε για τις μελανιές στο πρόσωπό μου την επόμενη μέρα.Απλά θέλω να ξέρεις.Δε τον προκάλεσα,ήρθε.Έτσι έρχεται κάθε φορά.Απρόσκλητος...Κάθεται απέναντί μου.Με κοιτά και γελά ειρωνικά,σχεδόν σαρκαστικά θα έλεγα.Ναι ναι...
 Μετά γυρίζει και μου δίνει μια μαστιγωσιά με την ουρά του -διάολος σωστός-.Με δένει στη καρέκλα του γραφείου και παίρνει τη μορφή της λαγνείας.Με γαμάει για περίπου καμιά ώρα ενώ ταυτόχρονα ξεσκίζει τις σάρκες γύρω απ το λαιμό μου και τελειώνει δίνοντάς μου ραπίσματα εκ δεξιών,εξ ευωνύμων...
 Περπατάει τους τοίχους βρίζοντάς με.Περπατάει το ταβάνι...Φεύγει πάντα με τον ίδιο τρόπο.Όσο ξαφνικά ήρθε.Και μ αφήνει δεμένη στη καρέκλα με τις σάρκες μου ξεσκισμένες αλλά τις ρώγες μου σε έπαρση να κοιτάω μη μπορώντας να κάνω τίποτα,τον άλλο μου εαυτό να ασφυκτιά απ τη θηλιά που είναι περασμένη γύρω απ το λαιμό του,μεσάνυχτα,εκεί στο κέντρο του δωματίου...
 Δεν έπρεπε να ξέρεις...