The Kooks - Junk Of The Heart (2011)

Γιατί δε πρέπει να ξεχνάμε

 Μερικά πράγματα γίνονται κλισέ η ρομαντικά επειδή έτσι υπαγορεύει η κοινή μέση σκέψη.Γι αυτό γαμηθήκαμε (εντελώς) σα κοινωνία.Συγνώμη για τον όρο "κοινωνία".Και μένα δε μ άρεσε ποτέ τελικά,αλλά δε βρίσκω άλλη λέξη να περιγράψω τη φάση.
 Μας μαθαίνουν μεγαλώνοντας να κοιτάμε
αποκλειστικά τη πάρτι μας και όσα αφορούν τη βολή μας.Δεν ήμουν ποτέ τέτοιος άνθρωπος και ίσως γι αυτό να βρίσκομαι με τη πλάτη στο τοίχο πια.Ντάξει οικονομικά μιλάω ας πούμε.Χρωστάω λεφτά σε τράπεζες για χάρη άλλων και δουλεύω σ ένα μπαρ μετά από 10 χρόνια λαμπρής σταδιοδρομίας στο χώρο των πωλήσεων αυτοκινήτων.
 Τελειώνοντας το Λύκειο δε σπούδασα ποτέ φιλολογία κι άρχισα αμέσως τη δουλειά.Δουλειά ρε μαλάκες.Με τα μούτρα.12 ωρα κι έτσι.Προσπάθησα πολύ να ΜΗ γίνω κομμάτι αυτού του συστήματος.Να δω το εναλλακτικό της φάσης.Αλλού το κατάφερα κι αλλού όχι.Και δε γκρίνιαξα ποτέ που δεν ήταν αυτή η επαγγελματική επιλογή μου.Η αν γκρίνιαξα λίγο στην αρχή,έκοψα.Η κάτι τέτοιο...δε ξέρω.Μ αρέσει να φορτώνομαι ευθύνες...τις ευθύνες των πράξεών μου.Με λέγανε και μαζόχα ας πούμε.Εντάξει...
 Με το καιρό το πράγμα στράβωσε αρκετά.Κατέληξα σερβιτόρος,μπάρμαν και τέτοια.Σε απελπιστική φάση.Με μηδέν εφόδια.Τι άλλη δουλειά θα μπορούσα να κάνω;Να εκδώσω τις ανέκδοτες μαλακίες μου;Και ντάξει...το πρώτο μαγαζί που χτύπησα τη πόρτα του με πήρε.Και δεν είχα ξανακρατήσει δίσκο ποτέ.Φαντάσου στην αρχή τον πήγαινα με τα δύο χέρια.Και ξηγήθηκε μεροκάματο κανονικό και βαρβάτο από τη πρώτη μέρα.Ο αφεντικός.Ένας άνθρωπος που αν ήταν γκόμενα θα χώριζα τη δικιά μου και θα κανα τα πάντα να τον παντρευτώ.Κι ας με κεράτωνε...δε λέω.
 Το χειμώνα το barάκι γαμάει.Τη κάνουμε από κει 7 και 8 το πρωί.Τόσο κόσμο λέμε.Κόσμο που χορεύει,πίνει και περνάει καλά.Σε μια επαρχιακή  πόλη σα το Αγρίνιο.Αν δεν έπαιρνε λεφτά θα έκανε λειτούργημα.Anyway...
 Σήμερα ζήτησα μείωση αποδοχών.Από 35,20 ευρώ.Είναι ζεστός ο καιρός και δε το προτιμάνε ακόμα.Το αφεντικό (τι απαίσια λέξη),αρνήθηκε.Η τελευταία μου κουβέντα ήταν πως αν δε το τηρήσει από αύριο να ψάξει γι άλλον.Τόσο ακραία μίλησα...Όχι πως είμαι large...κάθε άλλο.Αλλά μια κινέζικη παροιμία λέει πως "με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα καλό κρεβάτι αλλά όχι τον ύπνο".Και δε μπορώ να κοιμηθώ ας πούμε.Δε γουστάρω.Ευεργετήθηκα στο έπακρον.Δεν είχα τίποτα και μέσα σε πέντε λεπτά είχα μια δουλειά.Κι ένα καινούργιο φίλο.
 Μπορεί να μην έχει ανάγκη τα φράγκα,μπορεί και ναι.Δε με νοιάζει.Θέλω να πω δε το κάνω για να γίνει βιώσιμη η φάση.Το κάνω γιατί δε μπορώ να πολεμήσω αλλιώς αυτό που με χτυπάει στο στήθος.Εξ'άλλου ποτέ μου δε κατάφερα να τα βγάλω πέρα με αυτές τις κρίσεις ειλικρίνειας που έρχονται σα κύματα που σκάνε λυσσαλέα στα βράχια.
 Γι αυτό είναι μαλακία να ξεχνάμε.Γιατί αλλιώς δε παίζει να διακόψεις ο βασανιστήριο της σταγόνας.Κινέζικο είναι κι αυτό...