9.05.2011

L'Altra - Telepathic (2011)

 Δε ξέρω ρε.Για πιο λόγο είμαι αναγκασμένος να ζω μια ζωή γεμάτη με μετριότητες;Δε θα
κάτσω να τις απαριθμήσω τώρα...δεν έχει και νόημα ας πούμε.Απλά έτσι κανα δυο προβληματισμοί...
 Νομίζω πως όσο κι αν ξέρω πως είναι λάθος αυτό,μ αρέσει να κυνηγάω το απόλυτο στη ζωή μου.Την απόλυτη φιλία,την απόλυτη δουλειά,την απόλυτη σχέση την απόλυτη μουσική...Σε παρανοϊκό βαθμό όμως.Απόλυτα πράγματα στη ζωή δεν υπάρχουν.Η υπάρχουν και δε τα πετυχαίνω ποτέ γιατί τα γαμάω όλα μ αυτή μου την ανυπομονησία.Μαθημένος να βλέπω πάντα το ποτήρι μισό - άδειο ξεφυσάω από το πρωί ως το βράδυ βυθισμένος σε μια τρελή κακοκεφιά και απύθμενη μελαγχολία.
 Και μου τη σπάει που δε μπορώ να αλλάξω τίποτα σ αυτή τη ζωή.Στη ζωή μου ρε.Μαλακίες ... ξέρεις.Είναι απίστευτες οι μεταπτώσεις στον άνθρωπο.Σου χει κάτσει εκεί που νιώθεις θεός να ανακαλύπτεις μια καινούργια μιζέρια;Να χαμογελάς για να μην αυτοκτονήσεις και να γίνεσαι υπέρ του δέοντος κοινωνικός γιατί φοβάσαι...φοβάμαι την αποξένωση και την αυτοκριτική.
 Γενικά μου χει δοθεί η εντύπωση ότι μετράς μέρες από τη στιγμή που ανακαλύπτεις ότι είσαι πιο μέτριος από όσα σου συμβαίνουν.Ότι είσαι πολύ "λίγος" για το όνειρο που κυνηγάς.Ότι πια δεν έχεις διάθεση ούτε καν να κυλήσεις στη κατάθλιψη.Και πάνε και χρόνια που δε πιάνει το κολπάκι με το κλαψούρισμα.
 Δε ξέρω τι αρχίδια μ έπιασε μάγκες.Νιώθω σα να βιάζουν τη ζωή μου (όλες αυτές οι μετριότητες) κι να χω δεμένα χέρια.
 Το κλαψούρισμα (είπαμε) δε πιάνει αλλά είναι ένα τελευταίο καταφύγιο γι απόψε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: