The Drums - Portamento

Θα σταματήσω τη τελευταία
μέρα
τη μοναχική μου οδοιπορία
από το πρώτο μέχρι τον
έβδομο γαλαξιακό σταθμό

Με μόνο μου βάρος
έναν ήλιο στο σαμάρι μου
Πιο φωτεινό απ τα μάτια
πιο θερμό απ την αγκαλιά
της Άνοιξης


Θα βαδίζω με ακρίβεια
αμαξοστοιχίας του Ο.Σ.Ε
-πάντα ανήμπορος να
υπολογίσω το χρόνο-
ίσως για επτά μερόνυχτα


Θα κατακερματίσω τις
προσωπικές μου ανησυχίες
-Λίγο σήμερα λίγο αύριο-
Εραστής της κακιάς ώρας
-καμιά φορά σπάνια μα συνήθως πάντα-


Θα κυνηγήσω τον χαμένο
απ το κοπάδι λύκο
κάτω απ τη πιο φωτεινή
πανσέληνο


Θα γεννήσω ψαράκια στη
λίμνη με τις μέδουσες
τροφή για σαρκοβόρα πιράνχας


Θα συναντήσω ιπτάμενα 
ελάφια και υδρόβια τρωκτικά
που δραπέτευσαν απ τη
Κιβωτό του Νώε και έτσι επέζησαν


Γιατί όλα τ άλλα είναι 
νεκρή φύση
πιο νεκρή απ τα 
σάπια κύτταρα της ψυχής μου


Την έβδομη μέρα θα 
καταλήξω στον έβδομο γαλαξία
Ασεβής και καταβεβλημένος
μα χαρούμενος 
Για μια φορά έφτασα στην ώρα μου


Θα ναι μαζεμένος κόσμος πολύς
δεξιά μου κι αριστερά
κόσμος παντού τριγύρω


Φαντάζομαι να αναρωτιέμαι
γιατί οι αριστεροί με 
γιουχάρουν;
γιατί οι υπόλοιποι με επευφημούν;


Η ελιά της Μονρό 
θα φωτογραφηθεί μαζί μου


Ένας αρουραίος
με μούρη σπουργιτιού 
θα με κεράσει μπύρα
ο δεύτερος καπνό
κι ο τρίτος θα μου δωρίσει μινιατούρα
που μοιάζει με την 
Άλισον Μοσάρτ ,πήλινη


Θ ανεβώ με θάρρος και πυγμή 
τη πυραμίδα


Μετρώντας τα περίπου τρακόσια σκαλιά της
στα μονά θα θυμάμαι
χαμόγελα
στα ζυγά
δάκρυα


Δε θα κρατήσει πολύ


Είμαι στη κορυφή


Γεμάτος άδεια συναισθήματα
και τρελή ευγνωμοσύνη
θα αποθέσω στον ιερό βωμό
τον ήλιο που κουβάλαγα 
όλες αυτές τις μέρες


Χωρίς ίχνος συγκίνησης
χωρίς σημάδι μετάνοιας


Το ταξίδι κι η παράσταση έλαβαν ΤΕΛΟΣ.


ΥΓ:Ανάπηρη φάση το ξέρω.Τέτοια δισκάκια κάποιες φορές με μελαγχολούν.Για ένα πιο σπουδαίο review τσέκαρε αυτό.