9.15.2011

S.C.U.M - Again Into Eyes


Συνάντησα ένα τείχος.Ζωγράφισα
τα δάκριά του.
Έκανες να βγάλεις από τη τσέπη το μαντήλι σου 
μα ήταν θάλασσες - μ ένα μαντήλι πόσα μπορείς να σκουπίσεις;
Είπες τη ζωή πουτάνα
Είπες την αγάπη εκδίκηση
Και γω ο αδαής,στεκόμουν ακριβώς μπροστά από σένα κι απ αυτό το νοσηρό δημιούργημά μου
ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΣ
Αν έπρεπε να σταματήσω πιο πριν
Αν έπρεπε να συνεχίσω να ζωγραφίζω
Ωκεανούς δάκρυα
στο τοίχος των δακρύων

η να το τρυπήσω σα κόλλα χαρτί 
με το μεσαίο μου δάχτυλο
να περάσει στην απέναντι μεριά
τουλάχιστο η ματιά σου.


Μετάνιωσα
-"Κράτα το μαντήλι"-
Που κουράστηκα τόσο για χίλιες θάλασσες δάκρυα
μετάνιωσα
-"Άσε το μαντήλι"-
ελεύθερο θα ανεμίσει πέφτοντας στο χώμα.


Και συ που είσαι καλή στους ήχους και στα αινίγματα
σσστ... 
άκου το μικρό ανεπαίσθητο φτερούγισμά του
παρακολούθα το με τα χρόνια
δε θα φτάσει ποτέ στο χώμα
η πτώση του μοιάζει να έχει ακριβώς την ίδια μοίρα μ αυτό εδώ το ποίημα 
Δε θα τελειώσει ποτέ...
ΥΓ:Thanks @ zeugolator.


4 σχόλια:

Unknown είπε...

Άλμπουμ κατηγορίας "μια ομορφιά"!

Scary Rabbi είπε...

Έτσι...και πάλι θενκς λοιπόν.

Ιωάννης Αναστασίου είπε...

πολύ ωραίο φίλτατε Γεώργιε, πραγματικά ωραίο ποίημα. Αν μου επιτρέπεις θα το συμπεριλάβω στην ανθολογία μου.

Scary Rabbi είπε...

τα παραλές ρε.εννοείται δεν έπρεπε καν να με ρωτήσεις.Τιμή μου... :)