The Men και τρακάρεις η γλιστράς από μια ψιλή πλαγία στο γκρεμό η πεθαίνεις πλήρης ημερών στη Σικελία έχοντας ολοκληρώσει το συγγραφικό σου κύκλο.Δεν έχει σημασία.
Ανηφορίζεις το κακοτράχαλο μονοπάτι προς τη κόλαση.Δε συναντάς ψυχή στο δρόμο και η αγωνία σου για το τι θα επακολουθήσει είναι τεράστια.Φτάνεις σε μια μεγάλη μαύρη σιδερένια πόρτα.Κοντοστέκεσαι.Υπάρχει μια επιγραφή πάνω απ αυτή που γράφει ΚΟΛΑΣΗ.Μάλιστα επειδή είναι με νέον γράμματα τα δύο έχουν καεί και μοιάζει να γράφει Ο ΑΣΗ.Χτυπάς και σου ανοίγει ένας ξεδοντιάρης γεροπάνκης.Ενώ έχεις πιάσει τη κουβέντα μαζί του κοιτάς με κλεφτές ματιές πίσω του.Είναι εκεί ο Joe Strummer και ορκίζεσαι πως κάπου διαστάυρωσες το βλέμμα σου με τον Dee Dee Ramone.Συνειδητοποιείς πως θα περάσεις την αιωνιότητα μαζί τους και ποιος ξέρει και με ποιον άλλο.Από τα μεγάφωνα ακούγεται αυτός ο εκκωφαντικός ήχος των TRMRS...
Ο πάνκης σταματάει να μιλάει.Δεν έχεις προσέξει κουβέντα από όσα σου λεγε τόση ώρα.Ακούς μόνο τη τελευταία του φράση: "Καλή διαμονή"...
ΥΓ:Τι δισκάρα είναι αυτή θεέ μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου